(1)

ମୋ ଦେହରୁ ଓପାଡି ଫିଙ୍ଗି ଦେବି

ତୁମ ବସାଘର , ତୁମ ସ୍ସ୍ମ୍ରିତି  ।

ଜୈନ ମୁନି ପରି

ଟାଣି ନେବି ଗୋଟି ଗୋଟି କେଶ ।

ରକ୍ତାକ୍ତ ମସ୍ତକ ନେଇ

ଠିଆ ହେବି ବରଷା ଝଡରେ ,

ହାତ ଟେକି ଛାଡିଦେବି

ବଢିଲା ନଈରେ, ମୋ ଦେହର ସବୁ ଅ।ଭୁଷଣ ।

ଆଖିଠାରି ଅଙ୍ଗୁଳି ଦେଖାଇ କହିଗଲା

ଦରକାର ନ।ହିଁ , ବୋହିବାକୁ ବୋଝ ।

ଭାବିଥିଲି ତୁମେ ସବୁ ଦେବତା ଗନ୍ଧର୍ବ ,

ମଣିଷର ରୂପ ନେଇ ଅନେକ ଠାକୁର ।

ରାଣ ଦେଇ ପାପ ଓ ପୂଣ୍ୟର

ଭରିଥିଲ ଆଣି ସବୁ ଜୀବନର ଭୟ ,

ଆଉକିଛି ମନଗଢା ସମାଜର ଡର ।

କିଏ ଜାଣେ ଏ  ଦ୍ଵନ୍ଦ ରେ

 କିଏ ଜୟୀ  କିଏ ପରାଜିତ ।

ସକାଳର କଅଁଳ ଖରାରେ

 ଫେରିଆସେ ଜୀବନର ନରମ ହରସ ।

     (2)

ଭୀକାରୀ ତୁମେ କଣ ଦେଇ ପାରିବ ?

ପେଟ ପାଇଁ ଚାରିଆଡେ ବୁଲ ,

କଣ କହି ତୁମେ ବା ଡାକିବ ,

ଦେହର ଦରଦରେ ତୁମେ କାତର ,

କେଉଁ ଭରସା ଦେଖାଇବ ?

ଛିଣ୍ଡା ମିଣ୍ଡା କପଡା ଖୋଳରେ

ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଳଙ୍ଗଳା ଦେହକୁ ଦେଖିବ ସିନା

କଣ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ ହୋଇବ ?

ରକ୍ତ ଶୂନ୍ୟ ଦେହରୁ କଣ ଦାନ ଦେବ ?

ଏଠି ରୋଗୀଙ୍କର ଅସରନ୍ତି ଭିଡ ,

ପଇସା ଆଉ ଭାତ ଗଣ୍ଡେ ପାଇଁ ମାଡଗୋଳ ।

ସୁନା ଓ ଟଙ୍କାର ପାହାଡ ଉପରେ ଆମ ମହାଜନ ,

ଗୋଡ ଭାଙ୍ଗି ତୁ ସେଠି ଠିଆ ,

ତୁ ବୁଝିଲେ ବି, କି ଫାଇଦା ?

ଆକାଶରେ ଶୁଖିଲା ଧଳା ମେଘ ,

ତୋ ତୁଣ୍ଡରେ କିଏ ଦେବ ଦୁଇ ଟୋପା ଜଳ ?

ତୋତେ ମାଗି ନ।ହିଁ  ଲାଭ ,

ଅଯଥା ଯାହା ସମୟର ନଷ୍ଟ ।

ଚାଲ ଖୋଳି ଚାଲିବା ନଖ ମୁନରେ, ଆମ ଗାଁ ନଈ

ଝରିବକି ଶୁଖିଲା ସ୍ତନରୁ କ୍ଷୀର ଚିରି ମରୁ ବାଲି ?

ତୋତେ ଭରସା କରି କଣ ହେବ ?

ମୋ ପରି ତୁ ଭି ଚାଲୁ ଜୀବନ ଆଶାରେ

ଦେବାକୁ ତୋ ସ୍ଵପ୍ନ କୁ ପବନ ।

ସବୁ ଦୁଖ , କଷ୍ଟ ଆଉ ଜଞ୍ଜାଳ ଭିତରେ

ପାଇବାକୁ ସଙ୍ଗରିଲା ସନ୍ଧାନ ।

ପ୍ରତାରିତ , ପରାଜିତ ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ

କଥା ତୋର ଶୁଣିବ ବା କିଏ ?

ଇତିହାସ ଭରା ଏଠି ବିଜୟୀ ଙ୍କ ଗାଥା

ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ କଙ୍କାଳ କୁ ଜିଣି ଥିଲା ଯିଏ ,

ଖଡ୍ଗ ଧାରେ ଲେଖିଥିଲା ମସ୍ତକରେ ଟୀକା ।

ତୋ କାହାଣୀ ଦରଦ ର ଘର ,

କିଏ ଦେବ ଆଖି ଲୁହ ଧାର ?

ଚୁପ ଚାପ ବସି ଥା , ପଥରରୁ ଫସିଲ ପର୍ଯନ୍ତ ,

ମୁକ୍ତି ହେବୁ ଅହଲ୍ୟ। ସାଙ୍ଗକୁ

ସମୟର ଅନ୍ତିମ ପ୍ରହରେ ।

କାହାଣୀ ତୋ କେତେ ଦୁଖ ଭରା ,

କିଏ ତୋଳିବ ତୋ ପାଇଁ ମନ୍ଦିର ?

ଯମୁନାରେ ନଉକା ବିହାରେ ,

ଅବା କେଉଁ ହୋଟେଲର ଝରକା ଉହାଡ଼େ ,

ଝଲକାଏ ପବନ ଆଳରେ

ଦେଖିନେବେ କ୍ଳାନ୍ତ ଭରା ବୁଜିଲା ଆଖିରେ ।