ଏ ବର୍ଷା କଣ ନୂଆ ଜୀବନ ପାଇଁ ?

ନା ... ତୁମ ପାଇଁ ଅସଢାଏ ଲୁହର ଧାର ।

ମୁଁ ଜାଣେନା , ତୁମେ ଆଜି

ପୁରୁଣା ବସନ ଛାଡି ,

ନୂଆ କପଡାରେ ।

ତୁମେ ହୁଏତ ବହୁତ ଶୀଘ୍ର

ବଦଳାଇ ପାର

ତୁମ ଦେହ , ତୁମ ମନ ।

ଭୁଲେଇ ଦେଇ ପାର ଅତୀତର

ସବୁ ପରବ ପର୍ବାଣୀ,

ଚଉଦ ବର୍ଷର ରଥ ଯାତ୍ରା

ମାଉସୀ ଘର ଚକୁଳି ,

ଆଉ ତୁମେ ଦେଇ ଥିବା

କୋଟି ଦେହେ ଅସରନ୍ତି ସ୍ନେହ ।

ଏ ବର୍ଷା ଦେଇ ଯାଏ

ଅତୀତର ଅନେକ ସ୍ମୃତି କୁ ।

ରଥ ଉପରେ ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ,

ତୁମର ସେ ଆଖିର ଚାହାଣୀ

ତୁମ ଘର ପଖାଳ ତୋରାଣି ।

ଶୁଣିଲି ତୁମେ ତୁମ ଆତ୍ମା କୁ

ନୂଆ ଘର ଦେବ ,

ଜାଣେନା ବିଶ୍ଵାତ୍ମା କୁ

କିଏ ଦେବ ରଖି ,

କେଉଁ ଦାରୁର ଖୋଳରେ

କେମିତି ହେବ ବାନ୍ଧି ।

ସେ ଆତ୍ମା ରେ  କେବେ ଦିନେ

ଯାଇଥିଲେ ମିଶି

ଅନେକ ମନୀଷୀ,

ଚୈତନ୍ୟ , ଦାସୀଆ

ଆଉ କେତେ ଋଷି ।

ମଣିଷର ଖେଳ ଏଠି

ଅନନ୍ତ ଅପରିସିମ ଶକ୍ତିର ଉତ୍ସକୁ ,

କରିବାକୁ କାରାରୁଦ୍ଧ

ମନଗଢା କଣ୍ଢେଇ କୋଳରେ ।

ମୁଁ ଦେଖେ ତୋତେ ଏଠି

ବରଷା ଧାରରେ,

ହରା ଭରା ପାହାଡ ଶିଖରେ,

କଳ କଳ ଝରଣାରେ ,

ବଡ ବଡ ଲହରୀ ମାଳରେ ।

ନୂଆ ଦେହେ ଦେଖି ନେବି

ତୋ ପୁରୁଣା ହସ ,

ସମୟର ଶିକୁଳୀକୁ  କୁ ଭାଙ୍ଗି ,

ବଯସର ଗଣନାକୁ ଭୁଲି ,

ପାଇ ନେବି ମୋ- ହଜିଲା ଧନ ।