ଉଠି ବସିବାକୁ ଦେହରେ ବଳ ନ।ହିଁ  ।

ଚାଲି ଚାଲି ଥକି ପଡିଥିଲି

ଦେଶ ପରେ ଦେଶ ଜିଣି ଜିଣି ।

ଜୀର୍ଣ ଶରୀର ନେଇ ପଛକୁ ଦେଖୁଥିଲି ,

ଝାପସା ଝାପସା ଇତିହାସ ର ପୃଷ୍ଠାକୁ ।

ହାତ ମୁଠାରେ ବାଲିକୁ ଜାବୁଡି

ଚେଷ୍ଟା କରି ବି ରଖି ପାରିଲିନି  ।

ଆଙ୍ଗୁଳି କଡରୁ ବୋହି ଯାଇଥିଲେ

ସମୟର ଟିକି ଟିକି କଣିକା ପରି  ।

ଧରିଥିଲି ଖାଲି ମନରେ ଟିକେ ସ୍ମୃତି କୁ ।

ଆଗରେ ଦେଖିଲି ଟିକେ ଆଲୁଅ ର ରେଖା ,

ଘୁସୁରୀ ଘୁସୁରୀ ପିଣ୍ଡା ଯାଏ ଯିବି ,

ବାରିପଟ କବାଟ ଖୋଲି

ମନ ଭାରି ଶ୍ଵାସ ନେବି

ନଈ କୂଳିଆ ହାଲକା ହାଲକା ପବନକୁ ।

ସମୟକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ଖର୍ଚ କରି

ବୁଝିନିଏ ଜୀବନର ଅର୍ଥ  ।

ଦୂର ପାହାଡରେ ଆଙ୍କି ଦିଏ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ରଙ୍ଗ ,

ହାତ ଟେକି ତୋଳି ଦିଏ ଅଞ୍ଜୁଳାଏ ଫୁଲ ,

ତୋ କଅଁଳିଆ ପାଦକୁ  ।