ମନରେ ମୋ ନୂଆକରି

ଦେଇ ଥିଲ ଡର ।

ଜାଣିନଥିଲି ,

ସେ ଏତେ ସଂକ୍ରାମକ,

ଜୀବନକୁ ଭରି ଦେବେ

ତା ଛାଇ ରେ ,

ସବୁ ଆଡେ ଖାଲି ଡର ଆଉ ଭୟ ।

ଏକା ଚାଲିବାରେ ଡର ,

ଅନ୍ଧାରୁଆ ସଞ୍ଜ ବେଳେ

ଜଙ୍ଗଲିଆ ରାସ୍ତାରେ

ଶୁନଶାନ ଖରା ବେଳେ

ସବୁ ଆଡେ ଖାଲି ଡର ଆଉ ଡର ।

ଘରେ ବାପା ବଡ ବାପା ,

ସ୍କୁଲ ରେ ସାର ,

ଆଉ ଗାଁ ରେ ବଡ ବଡୁଆ

ଦେଖାଇବାକୁ ଭଦ୍ରତା ଆଉ ଡର ,

ସତରେ ଜୀବନର ଆରମ୍ଭ

ଅବର୍ଜନା ଭରା କୁଢାରେ ,

ଭୟ ଆଉ ଡରରେ ।

ଯୌବନର ଆରମ୍ଭରେ

ପ୍ରେମର ପ୍ରଥମ ଇଶାରାରେ

ଅବା

ଚାକିରୀର ଆରମ୍ଭରେ

ସଫଳତା ଛୁଇଂବା ଆଶାରେ

ମୁଣ୍ଡ ଟେକେ ଜଣା ଶୁଣା ଅତି ପରିଚିତ

ଛ।ତି ତଳୁ ଟିକେ ଡର ଆଉ ଭୟ ।

ମନେ ନାହିଂ କେବେ  କଣ

ଜିଇ ଥିଲି  ମନ ଖୋଲି,

ଛାତି ମେଲି,

ଡର ଭୟ ଛାଡି ,

ଜୀବନକୁ ଖାଲି ଜିଇବାକୁ ।

ସେ ଜୀବନ ,

ନାହିଂ ସେଠି ଭୟ ,

ନାହିଂ କିଛି ପାଇବାକୁ

ଅବା

ହାରିବାର ଡର ।

ଅନାବନା ବଣ ପରି

ବେପରୁଆ ଝରଣାର ପାଣି ହୋଇ

ନାଚି ନାଚି ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ

ଯାଉଥାନ୍ତେ ଆମେ ।

ଡର ମ।ନେ ,ଭୟ ମ।ନେ

ଥାଆନ୍ତେ ଦୂରେଇ,

ଜୀବନକୁ ମନଭରି ପାଇଥାନ୍ତେ ଜୀଇ ।

ଡର ! ତୁମେ ଫେରିଯାଅ ।

ଛାଡିଦିଅ ଏକା ମୋତେ ,

ଦେଖିନିଏ ମୁଁ ନିଜକୁ ,

ଆଖି ଖୋଲି , ମନ ଭରି ,

ପ୍ରେମ କରେ ,

ଜାଣି ନିଏ ଜୀବନକୁ,

ଥର ଟିଏ ପାଇଁ ।