ମୋ ଆସିବା ଆଗରୁ ଲେଖିଗଲ

ତୁମ ମନଗଢା ମୋ କାହାଣୀ ।

ମୋ ଜୀବନର ସବୁ ପାତ୍ର , ନାୟକ ନାୟିକା

ଠିକ କରିଥିଲ ଅନେକ ଆଗରୁ ।

ତିଆରି ସରିଥିଲା

କାହାଣୀ ର ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା ,

ଦୃଶ୍ୟ ସବୁ ଦୁଖସୁଖ ,ହସ ଓ କାନ୍ଦ ର ।

କାଠ କଣ୍ଢେଇ କୁ ନେଇ ନାଟକ ତୁମର ,

ହେଲେ ଦେହେ ଭରିଦେଲ ଦେଇ ଟିକେ ପ୍ରାଣ,

ଭରିଦେଲ ଛାତିରେ ଦରଦ ,

ଲଗାମ ଛଡା ଘୋଡା ପରି କରିଦେଲ ମନ ।

ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସ୍ଵପ୍ନ

ହେଲେ ,ବିଞ୍ଚି ଦେଲ କାହାଣୀ ର ଜାଲ ।

ଆଙ୍ଗୁଳି ଆଗରେ ତୁମ କଣ୍ଢେଇ ଜୀବନ ,

ଏଣେ ତେଣେ ବୁଲି ବାକୁ କାହିଁ ଆମ ବାଟ ।

ମନକଥା ଜାଣେନା ତୁମର ,

ବୁଝେନା ଏ କାହାଣୀ ରହସ୍ୟ ,

ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ଖାଲି ଅର୍ଥହୀନ ଦୃଶ୍ୟ,

ତୁମ ନାଟକର ସବୁ ଆବଶ୍ୟକ ଅଙ୍କ ।

ଲହରୀର ଛୋଟିଆ କଙ୍କଡା ,

ତାଳଦେଇ ନାଚି ନାଚି ଆଗକୁ ବଢିବା ।

ମଜିବାକୁ ହେବ ମୋତେ

ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷଣରେ ,

ପ୍ରାଣଦେଇ ପରିଣାମ କରିବା ଉତମ,

ହଜିଯିବା ନାୟକ ଚିତ୍ର ରେ ,

ଭୂମିକା କୁ କରିବା ଜୀବନ୍ତ ।

ବୁଝିହେବ କାହାଣୀର ମର୍ମ ,

ଧୋଇବା ଆଗରୁ ମୋ ମୁହଁ ର ରଙ୍ଗ ।