ଜୀବନକୁ ସମୟର ଶାଣିତ ଖଡଗରେ

ଟିକି ଟିକି କରି , ଚିରି ଚାଲିଥିଲି ,

ବର୍ଷ ,ମାସ ,ଦିନ ଓ ଘଣ୍ଟାରେ ।

ବୟସର ଦୀର୍ଘତାକୁ

କୈଶବ, ଯୌବନ  ଆଉ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର

ସଙ୍ଗୟାରେ  ଆବଦ୍ଧ କରିଲି ,

ଅଲଗା ଅଲଗା ସ୍ଵାଦ ନେବାକୁ ।

ଅନୁଭବ କୁ ପୃଥକ କରି

ସୁଖ ଓ ଦୁଖରେ ବାଣ୍ଟିଲି ,

ପ୍ରେମକୁ ଭଲପାଇବା ଆଉ ପ୍ରତାରଣାରେ,

ସ୍ଵାଦକୁ ଖଟ୍ଟା , ମିଠା ,ପିତା ଓ କଷାରେ ।

ଜୀବନ ବହି ଚାଲେ ଅନେକ ଦ୍ଵନ୍ଦରେ ।

ମନଗଢା ବିଭିନ୍ନତା

ଆଉ କିଛି ସମାଜର ସୀମାରେଖା ତଳେ ।

ଯେବେ ତୁମେ ଆସିଥିଲ

ମୋ ଦେହେ , ମୋ କୋଳ କୁ

ଛାତି ତଳେ ଟିପ ଟିପ ଶବ୍ଦ କରି

ଜୀବନର ଅର୍ଥ ନେଇ

ହାତ ଧରି ନେଇ ଯିବା ପାଇଁ

ନୂଆ କେଉଁ ଅଜଣା ରାସ୍ତା ରେ ,

ପାଇବାକୁ ସ୍ରଷ୍ଟା ର ଠିକଣା ,

ହଜିଯାଇ ପାଇବାକୁ ଜୀବନ ରହସ୍ୟ ,

କେହି ଜଣେ ବୁଦ୍ଧ ,ଯୀଶୁ ପରି ।

ଛନ୍ଦା ଗୋଡ ବୁଢିଆଣୀ ଜାଲେ

ଚାଲିବାକୁ ନ।ହିଁ  ବଳ

କ୍ଲାନ୍ତ ଡେଣା,

ବନ୍ଦୀ ଏକା ଛଟ ପଟ ପଡି କାରାଗରେ,

ମନ ଗଢା ପ୍ରାଚୀର ଭିତରେ ।

ସମୟକୁ ଗଣି ଗଣି,

ଯୌବନକୁ ଝୁରି ଝୁରି ,

ଦୁଖ ଜଞ୍ଜାଳକୁ ଡରି

ସୁଖର ସନ୍ଧାନେ

ଜୀବନକୁ ବଳି ଦେଲି

ସପନ ରାଇଜେ ।

ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଆଲୁଅରେ

ଏବେବି ଦେଖିବି,

ଥର ଥର ହାତରେ

ଜାବୁଡି ଧରିବି ,

ଭୁଲେଇବି ଅତୀତର ମତୁଆଲା କଥା ।

ରୋକି ନେବି ସମୟର ମନ ଗଢା ଚକ,

ନିଶତ୍ବ୍ଧ ଜୀବନ କୋଳେ,

ଶୁଣିନେବି ଛାତିତଳ  ଟାପ ଟାପ ସ୍ଵର ।

ଆଖିବୁଜି ଦେଖି ନେବି ତୋତେ ,

ଦେହ ଦେଇ ପାଇ ଯିବି ତୋତେ ।

ସମୟ କୁ ବଳି ଦେଇ

 ଅନ୍ତହୀନ ସାଗର କୋଳରେ ,

ଖୋଜି ନେବି ତୋତେ ।