ଅଜଣା ରାଇଜର ରାଜା ହୋଇ

ହଜି ଯାଇଥିଲି  ସୁଖ ଓ ବୈଭବର ପ୍ରାସାଦରେ ।

ଚାରିପାଖେ ସେବକ ସେବୀକା ,

ମୃଦୁ ବାଆ , ବିଳାସ ବାସନା ।

ପାଇଥିଲି ପାରିକରି ବହୁତ ଜନମ

ତୁମ ସ୍ନେହ , ପ୍ରେମର ପରସ ।

ଅସରନ୍ତି ପସରା ସୁଖର ,

ବହୁ ଦୂରେ ରାତିର ଅନ୍ଧାର ।

କ୍ଳାନ୍ତ ମନ ସ୍ପୃହାହୀନ ପ୍ରାଣ

ନଥିଲା ଜୀବନେ କିଛି ଖଟାମିଠା ସ୍ଵାଦ ।

ଫେରିବାକୁ ବାସ୍ତବ ବିଶ୍ଵରେ ,

ଠିଆ ହେଲି ଶେଯ ଛାଡି

ସକାଳର ପ୍ରଥମ ଖରାରେ ।

ସ୍ଵପ୍ନ ମୋର ଯାଇଥିଲା ଭାଙ୍ଗି

ଫେରିଥିଲି ରାଜଗୃହ ଭୁଲି ।

ଭାବିଥିଲି ଲେଉଟିବି ତୁମ ଦୁନିଆରେ ,

ହେଲେ ,

ଦିନ ରାତି ,ଖରା ବର୍ଷା ,ମାସ ଓ ବରଷ ,

ଝରଣାର କୁଳୁ କୁଳୁ ଧାର,

ନଦୀ ସ୍ରୋତ , ଜୀବନ ପ୍ରବାହ ,

ଆଣିଥିଲେ ମାନେ ଭ୍ରାନ୍ତି

ସପନକୁ ଦେଇ ଗୋଟେ ବାସ୍ତବ ସ୍ୱରୂପ ।

ଅଜ୍ଞାନ ର ଅନ୍ଧାର କୋଠରୀ

ଗଢିଥିଲା ସୁନ୍ଦର ସପନ ,

ଭରିଥିଲା ଜୀବନରେ ନଶା,

ଭୁଲିଥିଲି ନିଜେ ବି ନିଜକୁ ,

ବୁଲି ବୁଲି ସହରେ , ଜଙ୍ଗଲେ ,

ଖୋଜିଥିଲି ଠିକଣା ନିଜର ।

ପରିଚୟ ମାଗି ମାଗି ଯାଇଥିଲି ଦୂରେ ,

ପାରିକରି କେତେ କେତେ ଜନମ ମରଣ ।

ସପନ ସହଜ ସିନା ସପନ ରାଇଜେ ,

କେତେ ଦିନ ଥିବା ରହି ବାସ୍ତବ ଠୁ ଦୂରେ ?